دیوید اسکات و گالیله

گالیله بیش از 500 سال قبل ادعا کرده بود، اجسام صرف نظر از وزنشون؛ وقتی از ارتفاع یکسانی پرتاب بشن در زمان مساوی روی زمین میفتن. سایت تابناک هم پستی درباره این موضوع کار کرده.

گالیله گفته بود که پر و چکش وقتی از ارتفاع مساوی رها بشن (در شرایط خلا) همزمان روی زمین میفتن.

دیوید اسکات فضانورد امریکایی که یکی از افرادی بود که با آپولو 15 به ماه رفت. این موضوع رو روی ماه امتحان می کنه. توی یک دستش یک چکش میگیره و تو اون یکی دستش یه پر و هر دو رو رها می کنه که همزمان روی ماه میفتن. فیلم این آزمایش جالب رو میتونید توی ویکیپدیا ببینید. البته این سایت هم فیلم با کیفیت تری از این آزمایش رو قرار داده.

سفر به ماه یک نقطه عطف در تاریخ دانش بشری بود. انسان ها قبلا در سفر به جاهای ناشناخته دستاوردهای مهمی به دست آورده بودن. احتمالا گروهی از انسان ها سال ها قبل از طریق سیبری خودشون رو به قاره امریکا رسونده بودن و تمدن های مهمی مثل مایا ها رو شکل داده بودن. یا کریستف کلمب در یک سفر جسورانه خودش رو به قاره امریکا رسوند. ولی سفر به ماه یه چیز دیگه بود؛ به قول نیل آرمسترانگ (هنگام گذاشتن پاش روی ماه):" این گام کوچکی برای من و گام بزرگی برای بشریت بود".

متاسفانه پروژه سفر به مریخ زیاد جدی دنبال نمیشه؛ از وقتی که این روبات های لعنتی! روح؛ فرصت و کنجکاوی پاشون به مریخ رسیده دارن مرتبا دارن اطلاعات به زمین ارسال می کنن. روح و فرصت قرار بودن فقط 90 روز کار کنن ولی بیش از 10 سال تونستن کار کنن و اطلاعات بفرستن (فکر کنم مریخ نورد فرصت که سال 1382 به مریخ فرستاده شده هنوز هم داره کار می کنه و اطلاعات میفرسته). موفقیت این ربات ها باعث شده که مقامات ناسا با این استدلال که ماموریت فرستادن انسان به فضا هم هزینه بر هست و هم کم بازده تر نسبت به برنامه های فرستادن روبات و بنابراین خیلی جدی به دنبال فرستادن انسان به مریخ نیستن.

سفر به مریخ باعث تقویت اعتماد به نفس همه انسان ها میشه و هرچقدر هم که هزینه بر باشه باز ارزشش رو داره. میلیون ها انسان منتظرن که قدم گذاشتن انسان روی مریخ رو ببینن. به نظر میرسه اگر یک برنامه جدی از طرف ناسا برای سفر به مریخ اعلام و پیگیری بشه؛ کمک هایی که از سراسر دنیا به این برنامه میشه میتونه هزینه های این سفر رو تامین کنه. پروژه مارس وان که توسط یک سازمان ناشناخته برای فرستادن و سکونت انسان ها در مریخ طراحی شده به این امید هست که بتونه با کمک های مردمی این کار رو عملی کنه (هرچند به نظرم این سازمان توان علمی این کار رو نداره) بنابراین وقتی مارس وان میتونه برای این پروژه کمک جمع کنه؛ اگر ناسا برنامه مشابهی رو پیگیری کنه قطعا میتونه کمک های قابل توجهی رو جذب کنه.

زیاد طول نمی کشه که انسان ها زمین رو به عنوان یه سیاره کهنه رها می کنن و سکونت در سیاره های بهتر رو آغاز می کنن. در طول تاریخ این کار در ابعاد کوچکتر رخ داده. شهرهای مهمی در دنیای باستان مثل بابل و نینوا عملا متروکه شدن و شهرهای جدید جای اونها رو گرفتن. به نظر میرسه ما کمی زود به دنیا اومدیم اگه 300 یا 400 سال بعد به دنیا میومدیم خیلی بهتر بود!