دانشجویان ارشد؛ رها شدگان فراموش شده
یکی از اتفاقاتی که تو سال های اخیر افتاده اینه که ظرفیت دوره دکتری افزایش پیدا کرده و دیگه تقریبا همه اساتید دانشجو دکتری دارن اونهم به تعداد زیاد!!! این موضوع باعث شده هم اساتید و هم دانشگاه ها توجه چندانی به دانشجوهای ارشد نداشته باشن. توی مقطع لیسانس بالاخره یک کلاس و امتحانی هست و همین موضوع اساتید رو مجبور می کنه که یه وقتی برای مقطع لیسانس اختصاص بدن. اما تو مقطع ارشد بعد از سال اول دیگه کلاسی هم نیست. و اساتید هم درگیر دانشجوهای دکتراشون هستن و دانشجوهای ارشد به امان خدا رها میشن.
اغلب یک مقاله ای به دانشجوی ارشد داده میشه و ازش خواسته میشه که اون مقاله رو بخونه اگر داخل اون مقاله آزمایشی انجام شده, اون رو تکرار کنه و یا اگر الگوریتمی هست؛ کدش نوشته بشه و از اینجور کارها... و اگر هم تونست خودش کمی نتایج جدید به دست بیاره.
اما دانشجوهای ارشد تازه از لیسانس اومدن؛ اغلب این افراد سطح زبان انگلیسی شون افتضاحه!!! توانایی برنامه نویسی و کار با نرم افزارشون تقریبا صفره؛ اگر قراره کار آزمایشگاهی انجام بدن تا قبل از ارشد اصلا کار آزمایشگاهی جدی انجام ندادن!!! اگر قراره دیتایی به دست بیارن اصلا نمی دونن چطوری باید این کار رو بکنن...
البته بلد نبودن هیچ کدوم از این موارد هم هیچ اشکالی نداره و کاملا طبیعی هست و اصلا یکی از مهمترین اهداف مقطع ارشد یادگیری همین جور چیزاست. اما مشکل از اون جایی شروع میشه که دانشجوها برای یادگیری چنین چیزهایی دست تنها رها میشن؛ هیچکس نیست که بهشون کمک چندانی کنه و خم و چم راه رو بهشون نشون بده. همین موضوع باعث میشه این افراد اغلب دچار استرس بشن.
اغلب دانشجوهای ارشدی که من می بینم؛ یه چند صفحه مقاله دستشون هست که زیر تک تک کلمات مقاله هم خط کشیدن و معنی فارسی تک تک لغات رو بالای اونها نوشتن و اینقدر این مقاله رو خوندن تا بفهمن چی توش نوشته که برگه هاش اینقدر کهنه شدن که اگر کسی ندونه فکر می کنه اینها پاپیروس هایی هستن که از مصر باستان جا مونده.یکسال به همین منوال طی می کنن و اخرش هم یک چیزی رو سر هم می کنن و به عنوان پایان نامه ارائه میدن؛ پایان نامه های ارشد هم در شرایط فعلی (به دلیل افزایش تعداد دانشجویان دکتری) نه از طرف داوران و نه از طرف خود اساتیدجدی گرفته نمیشه و با انبوهی از اغلاط!!! از پایان نامه ها دفاع میشه. دوره ارشد بهترین زمان برای یادگیری چیزهایی هست که توی پاراگراف دوم و سوم نوشتم. ولی اغلب به دلیل رهاشدگی دانشجویان ارشد این اتفاق نمی افته؛ و پایان نامه ازشد جز یک مقدار خستگی دستاورد دیگه ای برای دانشجوها نداره. البته هستن کسانیکه تو دوره ارشد خودشون همه کارها رو به درستی انجام میدن و پایان نامه خوبی هم ارائه میدن ولی این کار با زحمت زیادی انجام میشه که اگر این چنین افرادی درست تر هدایت میشدن می تونستن کارهای به مراتب بهتری رو هم ارائه بدن.
اساتید باید بیشتر از دانشجوهای دکتری به دانشجوهای ارشد کمک کنن؛ چون بالاخره دانشجوهای دکتری ارشد رو سپری کردن و لم کار دستشون هست ولی دانشجوهای ارشد اینطور نیستن. از دانشجوهای ارشد وقتی خواسته میشه که یک ارائه بدن (مثلا سمینار بدن) اغلب حتی نمی دونن چی باید بگن, از کجا شروع کنن ، چی تا پاورپوینتشون بزارن و چی رو نزارن و ... واغلب کسی هم نیست که بهشون بگه باید چی کار کنن.
