آموزش ریاضی

سوال من از آرش فهیم (استاد ریاضی ایرانی مقیم امریکا) و جواب آرش:

سوال:"

یه تفکر رایج تو ایران اینه که سطح ریاضیات و فیزیکی که توی دبیرستان به دانش آموزان ایرانی درس داده میشه خیلی بالاتر از سطح ریاضیات و فیزیکی هست که به دانش آمزان کشورهای پیشرفته آموزش داده میشه. بر همین مبنا، تو سال های اخیر دائما تلاش شده سطح ریاضیات مدارس رو پایین بیارن. اما این مسئله باعث شده دانشجوهایی که میان دانشگاه تو درس هایی مثل ریاضی عمومی وفیزیک عمومی ... دچار مشکل بشن. سوال من اینه(البته اگه شما اطلاعی دارید) آیا واقعا اینطور هست یا نه؟ و در صورت مثبت بودن جواب سوال مثلا توی درس فیزیک تو اغلب کشورهای دنیا کتاب فیزیک هالیدی تدریس میشه اون موقع دانشجوهای کشورهای پیشرفته چطور از عهده درس هایی مثل فیزیک هالیدی یا ریاضی عمومی که درس های اولین سال های ورود به دانشگاه هستن برمیان.

جواب آرش:

در ایران سیستم آموزشی متمرکزه و همه مدارس یک کتاب درسی رو تدریس می کنن. در خیلی جاهای دنیا این طور نیست. در آمریکا مدرسه به مدرسه سرفصل کتاب های درسی فرق می کنه. بنابراین فارغ التحصیلان مدارس مختلف به یک میزان ریاضی یا فیزیک بلد نیستن. البته هر ایالتی یه سری حداقل ها رو اجبار می کنه. وقتی دانش‌آموزان با سطوح مختلف وارد دانشگاه می شن، بر اساس سطحشون درس بر می دارن. ممکنه بعضی دروس پیشنیاز مثل ریاضی پیش، فیزیک پیش یا مثلثات بگیرن در حالی که هم سالاشون دروس ریاضی عمومی یک و دو رو در دبیرستان خوندن و نیاز نیست در دانشگاه بخونن.
معمولا سیاست گذارها به عمق یادگیری توجه می کنن نه به حجم درس. اما موارد زیادی هم هست که به دلایل اقتصادی سیاست هاشون موفق اجرا نمی شه.

---------------------------------------------------------------

جالبه که تو بعضی از مدارس توی دبیرستان دانش آموزا ریاضی 1و2 رو میخونن و دیگه تو دانشگاه نمی خونن. تنوع بالای سیستمشون هم جالبه که از یه مدرسه تا مدرسه دیگه ممکنه سرفصل های دروس فرق کنه.

--------------------------------------------------------

پ ن: وحید دامن افشان استاد ریاضی دانشگاه صنعتی کرمانشاه این کامنت رو زیر این مطلب گذاشته که چون خیلی برام جالب بود به متن اصلی اضافش می کنم:

"

و یک چیزی هم من در مورد امتحانات‌شون اضافه می‌کنم:

وقتی که کارشناسی بودم، برگه‌های امتحان درس آنالیز ریاضی دانشگاه برکلی کالیفرنیا و دانشگاه هاروارد رو بررسی کردم. نکته‌ای که برام خیلی جالب بود، این بود که توی امتحانات، اصلاً اثبات قضیه نداشتند؛ یعنی سوالی مثل «قضیه فلان را بیان و اثبات کنید» نداشتند؛ بلکه سوال این جوری بود که صورت قضیه داده می‌شد و بعدش اثبات قضیه‎،‎ زیرش آورده می‌شد که یه جاهایی از اون شماره‌گذاری شده بود. بعد در قالب سوال از دانشجو خواسته می‌شد که مثلاً علت جمله یا عبارت شماره ۱ رو بگه.

یعنی برخلاف ایران که از دانشجو انتظار دارن کل اثبات قضیه رو حفظ کنه، از دانشجو انتظار دارن که فقط روند اثبات رو یاد بگیره.