خوب چند وقتی است اینجا خیلی کم نوشتم. راستش دیگه فرصت زیادی برای نوشتن در اینجا ندارم. البته تصمیم دارم انشالله یک کانال تلگرامی بزنم و مطالب اینجا رو به صورت همزمان در کانال هم منتشر کنم.
خوب بریم سر قضیه این پست. توی این حدود 7-8 ماه به خاطر شرایط کاریم، خود به خود توی جلسات بیشتری هم شرکت میکنم و چند تا نکته جالب رو دیدم توی این جلسات:
۱- موضوعات مختلفی در جلسات مورد بحث قرار میگیره و بعد هم در موردشون رای گیری میشه، خیلی وقت ها اصلا لازم نیست افراد دلیل اینکه رای مثبت یا منفی رو دادن بگن. یعنی فقط کافیه شما یک رای مثبت یا منفی بدی بدون اینکه نیاز باشه توضیح بدی که چرا رای مثیت دادی یا چرا رای منفی دادی. به شخصه احساس میکنم نیمی از افراد حاضر در جلسات، همینطوری نظر میدن. یعنی هیچ دلیل خاصی برای اعلام نظر مثبت و منفی ندارن. یعنی اگر الان رای مثبت دادن ممکنه نیم ساعت بعد رای گیری بشه نظر منفی بدهند.
۲- حاشیه رفتن در جلسات، نون به هم قرض دادن و خاطره گویی نصف وقت جلسات رو به خودش اختصاص میده
۳- خیلی از موضوعات در جلسات مطرح میشن که فقط مطرح شده باشند نه اینکه حل بشن. این موضوعات اغلب مطرح میشن، و چند دقیقه ای در حول و حوش اون موضوع بحث میشه و قرار میشه در آینده پیگیری بشن و بعد از جلسه همه چیز تموم میشه.
۴- تصمیماتی که گرفته میشن هیچ وقت مورد ارزیابی قرار نمی گیرن. یعنی اینجور نیست که بعد از مدتی بیاییم ببینیم نتیجه تصمیم مثبت بوده یا منفی. بنابراین با خیال راحت میشه یک نظری داد و نگران بعدشم نشد.
۵- دستور کار جلسات از قبل مشخص نیست به خاطر این افراد حاضر در جلسه در مورد موضوع جلسه مطالعه خاصی ندارند و وقتی قرار است صحبت کنند بیشتر افکار شخصی خودشون رو به صورت فی البداهه بیان می کنند.
==========
من قویا حدس میزنم در سطح کلان کشوری هم همینجور هست. یعنی مثلا در قضیه تصویب ارز ۴۲۰۰ تومنی. یه عده ای به جلسه دعوت میشن که اصلا نمی دونن موضوع جلسه چیه، بعد تو جلسه میفهمون موضوع جلسه قیمت ارز هست، یک مقدار از تراوشات ذهنی شخصی شون رو به عنوان تحلیل بیان میکنند و این وسط مقداری هم خاطره گویی میشه و کمی هم تعریف و تمجید از همدیگر و بعد هم یک رای گیری میشود و افراد همینطوری یک گزینه رو انتخاب میکنند و بدون نگرانی از تبعات تصمیم جلسه به خوبی و خوشی تموم میشه. باور کنید اگر دو ساعت بعد رای گیری میکردن قیمت ارز یه چیز دیگه در میومد!
