تحصیل در این روزها

دانش آموزان امروزی.

یکی از اقوام 2 سال پیش دانش آموز سال سوم راهنمایی بود و معلم ریاضی داشتن که یک روز قبل از امتحان سئوالات و پاسخ اونها رو روی تخته می نوشت و دانش آموزا فردا همون سوالات رو امتحان میدادن, با نمره خوب سوم راهنمایی رو قبول شد ولی دانش آموزی که تا سال دوم راهنمایی ریاضیش خیلی خوب بود حالا افت شدیدی تو ریاضی کرده بود. پارسال دانش آموز اول دبیرستان بود که مدیر مدرسشون تو جلسه اولیاو مربیان مدرسه به خانواده ها گفته بود اصلا نگران نباشید چون سیستم آموزش برای دانش آموزان کوچک تر از بچه های شما عوض شده؛ امسال همه دانش آموزان پایه اول دبیرستان ما قبول میشن!!! و وقتی یه دانش آموز با 15-16 سال سن بدون حتما قبول میشه خوب چقدر درس میخونه؟ به هر حال الآن پایه ریاضی بسیار ضعیفی داره و تو درس فیزیک هم طبیعتا دچار مشکل شده. تو سال های اخیر نمره دادن الکی به دانش آموزا و حتی دانشجوها به یک روال عادی تبدیل شده.

فراموش نمی کنم سال های دوران دانش آموزی خودم رو که دانش آموزا برای ورود از مقطع ابتدایی به راهنمایی, راهنمایی به دبیرستان و دبیرستان به پیش دانشگاهی مجبور بودن در امتحانات هماهنگ کشوری زیر نظر ناظرین آموزش و پرورش شرکت کنن. برای اینکه شانس هرگونه تقلب از بین بره خیلی وقت ها دانش آموزا مجبور بودن برن تو مدرسه دیگه ای امتحان بدن.

امروز اگر معلمی سخت گیری کنه و نمرات دانش آموزاش پایین بیاد؛ مدیر مدرسه از دستش شاکی میشه که چرا نمرات کلاست اینقدر پایینه؛ خانواده ها شاکی میشن؛ دانش اموزا از دستش ناراحت میشن و حتی پبش وجدان خودش هم محکومه که حالا مثلا سخت گیری کنم و خودم و دانش آموزا رو بندازم تو زحمت بعد این مطالبی که من دارم بهشون یاد می دم به چه دردشون قراره بخوره؟!!! در این شرایط معلم میبینه بهترین تصمیم اینه که یه نمره الکی به دانش آموزا بده و هم خودش رو راحت کنه و هم دانش اموز رو!!! این روال چندین سال هست که در مدارس و دانشگاه های آزاد و غیر انتفاعی و علمی کاربردی رایج هست و کم کم داره تو دانشگاه های دولتی هم متداول میشه!

دانش آموزان ضعیف از ابتدایی به دوره راهنمایی میرسن معلم دوره راهنمایی 2 راه حل پیش رو داره یا باید درس رو جدی بیگیره و در این صورت تعداد افتاده های هر درس افزایش پیدا می کنن و اون معلم تحت فشار مدیر و والدین قرار می گیره یا اینکه الکی نمره بده و معلم راه دوم رو انتخاب می کنه؛ دانش آموز ضعیف تر وارد دوره دبیرستان میشه و معلم های دبیرستان هم همون روند رو ادامه میدن و همین روند در دانشگاه ها هم کم و بیش دنبال میشه. البته روز به روز شرایط داره بدتر هم میشه و دانش اموزانی که امسال دیپلم گرفتن احتمالا خیلی قوی تر از دانش اموزانی خواهند بود که 4 سال دیگه دیپلم می گیرن!!!

سازمان  همکاری اقتصادی و توسعه کشورها رو از نظر عملکرد تحصیلی دانش اموزان مورد بررسی قرار میده و اونها رو رتبه بندی می کنه ؛ اما متاسفانه ایران در این ارزیابی ها حضور نداره. حسن حضور در چنین ارزیابی هایی اینه که این ارزیابی ها هر چند سال یکبار انجام میشه و رتبه کشورها اعلام میشه اونوقت اگر مثلا ما در ارزیابی سال 2016 رتبه مون بشه تو دنیا 75 و در سال مثلا 2020 رتبمون بشه 85 می تونیم بفهمیم که تصمیمات گرفته شده در حوزه آموزش اشتباه بوده و اونها رو اصلاح کنیم و یا اگر در سال 2020 مثلا رتبه مون شد 50 می فهمیم تصمیمات درستی گرفته شده و باید این تصمیمات ادامه پیدا کنه.

متاسفانه در ایران آموزش و پروش خودش تصمیمات مختلف آموزشی رو می گیره و در عین حال خودش این تصمیات رو ارزیابی می کنه؛ که تو اغلب موارد مدیرانی که تصمیمات رو می گیرن خودشون مسئول ارزیابی تصمیمات هستن که اغلب سعی می کنن نتیجه  ارزیابی شون به گونه باشه که نشان دهنده درستی بسیار زیاد تصمیمات اونها باشه!!!

------------

نمی دونم چرا این متن رو نوشتم؛ شاید چون امروز اون دانش اموز رو دیدم !!!