راه پیشرفت دانشگاه ها 1

دانشگاه ها تو ایران پیشرفت خاصی نمی تونن کنن علتشم اینکه بهترین دانشگاه های کشور دانشگاه های دولتی و رایگان هستن که بودجشون رو مستقیم از دولت می گیرن و بنابراین هیچ تلاشی برای پیشرفت از خودشون نشون نمی دن؛ به هر حال اونها با هر عملکردی بودجشون رو خواهند گرفت پس چرا الکی تلاش کنن !!! فقط کافی وانمود کنن که دارن تلاشی می کنن!!!؛ دانشگاه های پولی کشور هم اغلب (نه همه) با دانشجویانی پر میشن که کیفیت پایینی دارن (یا افراد شاعلی که هدفشون درس خوندن نیست و فقط اومدن یه مدرک بگیرن و برن!!!) و بنابراین پیشرفت چندانی نمی تونن کنن. برای رفع این مشکل دوتا راه حل به ذهنم میرسه:

1- دولت بودجه تمام دانشگاه ها رو قطع کنه و همه دانشگاه ها پولی بشن ؛ در عوض بودجه دانشگاه ها رو به شرکت کنندگان در کنکور بده مثلا به رتبه های زیر 100 کنکور هر کدوم 200 میلیون بده و مثلا به رتبه 10000 کنکور 5 میلیون بده و مثلا کسی که رتبه اش از 20000 بالاتر شده اصلا پولی نده. با این فرآیند دانشگاه های معتبر تر میتونن شهریه های بالایی رو از دانشجوها بگیرن (چون رتبه های برتر کمک هزینه بیشتری دریافت می کنن) این باعث میشه که دانشگاه های خوب بتونن امکانات بهتری رو هم برای دانشجوهای مستعد کشور فراهم کنه؛ در شرایط فعلی خیلی از دانشگاه  های خوب کشور مثل شریف و امیرکبیر اصلا شرایط خوابگاهی مناسبی ندارن! به علاوه همه دانشگاه ها تلاش می کنن کیفیت خودشون رو بالاتر ببرن چرا که با این کار می تونن شهریه بیشتری رو دریافت کنن! و رقابت عادلانه تری بین دانشگاه های پولی کشور مثل آزاد و غیر انتفاعی و دانشگاه های دولتی برقرار میشه.

در شرایط فعلی در دانشگاه های دولتی استاد پولش رو میگیره؛ کارمند پولش رو میگیره؛ نیروی خدماتی و حراست هم پولشون رو میگیرن و اینکه وضعیت دانشگاه ها و حتی وضعیت دانشجوها چی هست اصلا مهم نیست. در حالیکه اگر دانشگاه ها در یک شرایط رقابتی قرار می گرفتن افزایش کیفیت دانشگاه ها منجر به افزایش حقوق اساتید و کارمندان و کارکنان دیگه دانشگاه ها میشه و برعکس افت کیفیت باعث کاهش حقوق و این باعث میشد همه افراد حاضر در دانشگاه ها همه تلاششون رو برای افزایش کیفیت دانشگاه ها انجام بدن. در چنین شرایطی مثل اغلب دانشگاه های امریکایی دانشگاه ها نسبت به آینده دانشجویانشون حساس میشن چرا که اگر فارغ التحصیلان اونها نتونن تو بازار کار موفق بشن ممکنه نتونن به اندازه کافی دانشجو و در نتیجه بودجه جذب کنن!!!

و حتی دانشجوهای مستعد بیشتر درس میخونن چرا که می بینن دارن کلی پول می دن!!! به علاوه میشه پولی که به دانشجوها پرداخت میشه رو نه یکجا بلکه توی 4 سال پرداخت کرد. الآن زیادن دانشجوهایی که یکسال پشت کنکور خوب درس میخونن و بعد که میان مثلا دانشگاه تهران دیگه درس نمی خونن ؛ میشه شرایطی رو گذاشت که اگر دانشجویی رتبه خوبی داشته و کمک هزینه بیشتری رو می گیره اگر در دانشگاه تلاش نکنه برای سال های بعد این کمک هزینه رو کم کرد و دانشجو مجبور بشه شهریه رو از جیب خودش پرداخت کنه!!! 

الآن خیال دانشگاه ها به خصوص دانشگاه های دولتی راحته؛ هر سال اول مهر یه تعدادی دانشجو تو مقاطع مختلف براشون فرستاده میشه و دانشگاه ها چند سال این افراد رو سرگرم می کنن!!! و بعد هم به امام خدا رهاشون می کنن.

این راه حل؛ راه حل خوبیه اما خیلی جسورانه است و بعیده که مسئولین جرات انجام چنین کارهای ریسکی رو داشته باشن.

راه حل دوم به اندازه این راه حل اول خوب نیست! ولی شانس اتخاذش با توجه به اینکه خیلی شرایط فعلی رو به هم نمی زنه بیشتر هست. البته میشه بعد از چند سال اتخاذ راه حل دوم که تو پست بعدی می نویسمش  اومد و همین راه حل اول رو اتخاذ کرد.