استقامت بر هدف یعنی این
"هیرو اوندا" ستوان ژاپنی آخرین کسی بود که از پایان جنگ جهانی دوم باخبر شد و دست از ماموریتش کشید؛ او تا ۲۹ سال پس از پایان جنگ همچنان پست ماموریت خود در جنگل های فیلیپین را رها نکرده بود.
به گزارش فرادید، گرچه در اوت ۱۹۴۵ و پس از بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی امپراطوری ژاپن خود را تسلیم کرد و جنگ جهانی دوم به پایان رسید اما در سراسر اقیانوس اطلس در جزایر کوچک و دور افتاده دسته هایی از سربازان ژاپنی بدون اطلاع از خاتمه جنگ به مبارزه خود ادامه می دادند. یکی از سربازان "هیرو اوندا" بود که در سال ۱۹۴۴ در سن ۲۳ سالگی به عنوان گروهبان دوم همراه با دو سرباز دیگر برای عملیات چریکی و اطلاعاتی به جزیره "لوبانگ" در ۱۳۹ کیلومتری جنوب "مانیل" پایتخت فیلیپین فرستاده شد. به او دستور داده شد که حتی در صورت از بین رفتن واحدش به جنگ ادامه دهد و او هم به همین خاطر سنگرش را تا ۲۹ سال بعد از جنگ رها نکرد.
بعد از خاتمه جنگ هواپیماها اعلامیه هایی را که فرمانده ی ستاد اوندا آنها را امضا کرده بود و در آن تسلیم ژاپن قید شده بود برفراز مناطق جنگی پخش کردند؛ اما او با دیدن اعلامیه ها تسلیم نشد و آنها را حقه امریکایی ها دانست. اوندا در سال هایی که هنوز به ماموریت خود ادامه می داد معمولا از موز و نارگیل تغذیه می کرد و منتظر بود تا فرمان بعدی از قرارگاه به او ابلاغ شود. در این مدت دو همراه اوندا جان خود را از دست دادند و او تک و تنها جنگ را به پیش می برد.
ارتش ژاپن که چندبار برای بازگرداندن او اقدام کرده و هربار ناکام مانده بود در نهایت در سال ۱۹۵۹ اعلام کرد امیدی به بازگشت او نیست و اوندا را از کشتگان جنگ جهانی دوم قلمداد کرد.
اما در سال ۱۹۷۴ افسر بازنشسته "نیورو سوزوکی" اوندا را در جنگل پیدا کرد و در ادامه هیاتی ویژه از سوی دولت ژاپن اعم از فرماندۀ پیشین اوندا در جنگ جهانی و برادرش برای متقاعد کردن و بازگرداندن او عازم فیلیپین شدند.
آخرین سرباز جنگ جهانی دوم سرانجام در ساعت ۳ بعدازظهر ۱۰ مارس ۱۹۷۴ پایان جنگ را پذیرفت و اسلحه اش را تحویل داد. رئیس جمهور فیلیپین اعمال خلافی را که او در آن سال ها انجام داده بود مورد بخشش قرار داد و او عازم ژاپن شد. از اوندا به عنوان قهرمان ملی در ژاپن استقبال شد.
--------
ماجرای این سرباز شجاع رو ویکیپدیا جالب تر نوشته. اونجا رو هم بخونید.
پ ن: تو یکی از قسمت های لورل و هاردی ، استن لورل رو به نگهبانی از جایی فرستاده بودن و بعد از اینکه جنگ تموم شد؛ لورل متوجه اتمام جنگ نشد و همچنان مشغول نگهبانی دادن بود و به اندازه یه تپه کوچیک کنسرو خورده بود. جالبه که اون قسمت از کمدی لورل و هاردی سال ها قبل از مشخص شدن قضیه این سرباز ژاپنی ساخته شده بود!!! این ژاپنی حالا میتونه بگه: " چیزایی که برای بقیه فیلمه برای ما خاطرس!!!"
پ ن 2: استن لورلدر سن ۷۴ سالگی (1965) چند روز پس از حمله قلبی درگذشت و در بخشی از وصیت نامه خود نوشته بود
«اگر کسی در مراسم درگذشت من گریه کند دیگر با او صحبت نخواهم کرد.»
