باید به قلب هدف شلیک کرد

فرض کنید دارید با دشمنی می جنگید، شما می تونید یه گلوله به دست راست دشمن شلیک کنید، اما هنوز دشمن زنده میمونه، و وقت شما رو میگیره، میتونید به پاش هم شلیک کنید، ولی باز هنوز زنده است، میتونید به یه گوشش شایک کنید، ولی اون باز هنوز زنده است و شما رو به مبارزه طلب میکنه اما... اگر مستقیم به قلب دشمن شلیک کنید با یه گلوله کار رو یکسره کردید!!!

 

مدتی هست که شدیدا در مورد مشکلاتی که تو دنیا هست، دارم به اون یک گلوله فکر میکنم. یعنی چی:

 

۱- تعداد زیادی سوال ریاضی حل نشده هست، ریاضیدان ها سال ها فکر میکنن و هر از گاهی بعضی از این سوالات حل میشه، اما اگر میتونستیم یه سیستم هوشمند بسازیم که بتونه خودش فکر کنه، دیگه لازم نبود خودمون رو به زحمت بندازیم و به سوالات فکر کنیم، همون سیستم این کار رو انجام میداد. درست مثل سیستم راننده خودکار که داره کم کم وارد بازار میشه. به جای اینکه میلیون ها آدم وقت بزارن و رانندگی یاد بگیرن و دائما نگران رفتارهای پر خطر بعضی راننده نماها باشیم، یه  سیستم هوشمند این زحمت رو از رو دوش همه بر میداره.

 

۲- بخش بزرگی از بیماری ها اعلب در سن بالاتر از ۴۰ رخ میدن، هر ساله کلی تحقیقات میشه برای پیدا کردن درمان این بیماری ها اما چقدر خوب میشد میتونستیم به قلب هدف شلیک کنیم. اگر بتونیم انسان رو دستکاری ژنتیک کنیم و ژن هایی که عامل پیری میشن رو از کار بندازیم، اون موقع آدم ها همیشه جوون میمونن و لازم هم نیست اینقدر نگران بیماری ها و رنج های سالمندی باشیم.

 

۳- در همه دنیا تلاش میشه، شرایط کاری برای کارگران و کارمندان بهبود پیدا کنه و فشار کاری کمتری رو داشته باشن، خوب به جای این تلاش های پر دامنه، باید به قلب هدف شلیک کنیم و اونم اینه که اصلا لازم نباشه کار کنیم.  دنیایی رو تصور کنید که پر از ربات ها باشه برای انجام دادن کارهای ما، و ما ادم ها هم مشغول تفریح و استراحت و انجام کارهایی که واقعا دوستشون داریم (شاید یه نفر از خوندن فیریک کوانتوم لذت ببره یکیم از ساخت کار دستی با چوب)