مربی، استادیار، دانشیار، استاد(تمام)

*** ببینید این روش دادن مدرک منطقی است***
فرض کنید اگر یک نفر یکبار جدول ضرب را از حفظ بنویسد، به ایشان مدرک ابتدایی بدهیم
اگر 10 بار  جدول ضرب را از حفظ نوشت به او مدرک راهنمایی بدهیم
اگر 40 بار  جدول ضرب را از حفظ نوشت به او مدرک دیپلم بدهیم
اگر 60 بار  جدول ضرب را از حفظ  نوشت به او مدرک لیسانس ریاضی بدهیم
اگر 80 بار جدول ضرب را از حفظ نوشت به او مدرک فوق لیسانس ریاضی بدهیم
و اگر 100 بار  جدول ضرب را از حفظ نوشت به او مدرک دکتری ریاضی بدهیم.
به وضوح این منطقی نیست چون سواد جدول ضربی این شخص هیچ تغییری نکرده اما ما یک روز به او میگفتیم دارای مدرک ابتدایی و یک روز میگوییم دکتری ریاضی. چنین روند غیر منطقی در مراتب دانشگاهی ایران هم است (شاید خارج از کشور هم اینطور باشد، من اطلاع ندارم)

 

مرتبه های علمی دانشگاهی در ایران اینها است:
الف) مربی: کسی که هیات علمی باشد اما دارای مدرک دکتری نباشد (با فوق لیسانس استخدام شده باشد) دارای مرتبه مربی است.
 

ب) استادیار: افرادی که با مرتبه دکتری به عضویت هبات علمی دانشگاهی درآیند، در بدو استخدام دارای مرتبه استادیاری هستند.
 

ج) دانشیار: استادیارانی که حد نصاب تحقیقاتی را داشته باشند به مرتبه دانشیاری ارتقا می یایند (یعنی دانشیار یک رده بالاتر از استاد یار است)
 

د) استاد: مرتبه علمی استاد که ما اغلب به آن استاد تمام می گوییم  به دانشیارانی داده میشود که بعد از دانشیاری حد نصاب تحقیقاتی لازم را کسب کرده باشند.
===

روند غلطی در ایران در حال طی شدن است  و احتمالا طی 20 سال آینده 70-80 درصد اساتید ایرانی استاد تمام خواهند شد. در ایران برای ارتقا علمی گرفتن باید مقاله بنویسید و بیشتر تعداد این مقالات مهم است تا کیفیت آنها یعنی مثلا کسی را در نظر بگیرد که دارای 5 مقاله است در این حالت او استادیار است اگر مثلا دارای 50 مقاله هم کیفیت با همان 5 مقاله قبلی باشد میشود دانشیار و اگر مثلا 100 مقاله با همان کیفیت داشته باشد میشود استاد تمام. در حالیکه سواد این فرد تغییری نکرده و همانقدری است که در زمان استادیاری بوده و کیفیت تحقیقات او هم تغییری نکرده است.

در ایران مسئله استادیاری، دانشیاری و یا استاد تمامی بیشتر یک مسئله زمانی است تا علمی.
مثلا کسی را در نظر بگیرید که هر سال 2 مقاله همسطح با مقالات قبلی خود می نویسد، این شخص در 10 سال اول استادیار است، در 10 سال دوم دانشیار میشود و در 10 سال سوم استاد تمام میشود در حالیکه از نظر علمی هیچ تفاوت خاصی در او رخ نداده و فقط زمان گذشته است.
چون استادیاری، دانشیاری و استاد تمامی مراتب علمی هستند نباید به این شکل داده شوند، به نظرم باید تفاوت محسوسی بین مقالات یک استادیار و یک استاد تمام باشد و کیفیت کار علمی یک استاد تمام بسیار بالاتر از یک استادیار باشد در حالیکه در ایران به وضوح اینطور نیست. و شخص با یک کفیت علمی ثابت زمانی استادیار نامیده میشود و زمانی دانشیار و چند صباحی بعد استاد تمام!!!