نسل شاید خوش شانس

همیشه از بد شانس بودن متولدین دهه 60 یعنی سال های 1357 تا 1370 گفته شده. (عمدا یه خورده این دهه رو بزگ تر گرفتم)، ولی بزارید یک کم هم از خوش شانسی هاشون بگم.

متولدین این دهه شاید آخرین دانش آموزان ایرانی بودند که دوره آموزشی جدی و با کیفیتی رو سپری کردند. افراد نسل های بعدی فقط وقت شون در مدرسه تلف شد و عملا خبری از آن آموزش با کیفیت در مدارس نبود. فقط به عنوان یک مثال: زمانیکه من دانش آموز دبیرستانی بودم با اینکه هنوز در کشور خبری از سیستم عامل ویندوز نبود و کامپیوتر ها تحت سیستم عامل داس بودند  و کامپیوتر هم در کشور بسیار کم و گران بود (یکی از اقوام ما سال 75 رشته مهندسی کامپیوتر قبول شد، پدرش یک زمینی را که داشت فروخت تا بتونه برای پسرش کامپیوتر بخره یعنی کامپیوتر اینقدر وسیله گرونی بود). با اون شرایط ولی ما در دبیرستان درس برنامه نویسی داشتیم و امتحان برنامه نویسی را به صورت عملی دادیم (مدرسه مان کامپیوتر نداشت آموزش و پرورش بعضی مدارس در سطح شهر را به کامپیوتر تجهیز کرده بود و درس برنامه نویسی ما در آن مدارس برگزار میشد) و یک دانش اموز رشته ریاضی عملا حتی در سطح دبیرستان تجربه برنامه نویسی داشت. اما بعد از دانش آموزان دهه شصت آموزش مدرسه ای در ایران به طور کامل به قهقرا رفت. معلمین را تحت فشار گذاشتند که الکی به دانش آموزان نمره بدهند و... 

افرادی که بعد از دهه شصتی ها از مدارس و دانشگاه ها فارغ التحصیل شدند اختلاف فاحشی با دهه شصتی ها دارند و به وضوح ضعیف تر هستند.

نسل قبل از دهه شصتی ها یعنی  متولیدن قبل از 1357 افراد توانمندی هستند و آموزش با کیفیتی را هم دیده اند. اما در حال حاضر به دو دلیل عرصه را به دهه شصتی ها واگذار کرده اند. دلیل اول اینکه این افراد سن بالاتری نسبت به دهه شصتی ها دارند و طبیعتا به مرور مقداری از توانمندی هاشان نسبت به دهه شصتی ها کاسته شده  و دلیل دوم اینکه چون در زمانی تحصیل کردند که خبری از کامپیوتر و اینترنت نبوده اغلب مهارت های کامپیوتری کمتری نسبت به دهه شصتی ها دارند.

===

خلاصه این روزها ستاره بی چون چرای عرصه علم و فناوری در ایران دهه شصتی ها هستند و با روندی که در حال طی شدن هست احتمالا برای مدت مدیدی همچنان در صدر خواهند بود. پرچم همیشه بالاست!