توجه بیش از حد به جزئیات در آموزش

چیزی که من تو سال های طولانی دوران تحصیلیم دیدم (در ایران اینجوریه و خارج از کشور رو نمی دونم شاید اونجا هم اینجوری باشه) تو امر آموزش بیش از حد وارد جزئیات می شیم به جای اینکه بر ایده های کلی تکیه کنیم. درست مثل این میمونه که شما 2 تا سرباز داشته باشید و دست هرکدوم یه تفنگ بدید و به سرباز اول اطالاعات جزیی از قبیل اینکه طول تفنگ چقدر هست؟ وزن تفنگ چقدره؟ میزان سرعت اولیه گلوله در زمان شلیک چقدره؟ طول لوله تفنگ چقدره؟ وزن خشاب چقدره؟ بدید ولی به سرباز دوم یاد بدید چطور میشه با تفنگ شلیک کرد. تا زمانیکه جنگی در کار نیست ما ممکنه این دو سرباز رو با هم مقایسه کنیم و ببینیم سرباز اول چقدر اطلاعات داره اما درست زمانیکه جنگ شروع بشه (پای عمل بیاد وسط) تازه می فهمیم اغلب اون اطلاعاتی که سرباز اول داره بیفایدس !!! و همون اطلاعات کلی که سرباز دوم داره برای جنگ کفایت می کنه.

این مثال رو از کتاب فیزیک برای سرگرمی اینجا میزنم. اغلب ما قانون سوم نیوتن رو می دونیم و با کمک اون ده ها مسئله مختلف در مورد قرقره ها و سطوح شیب دار حل کردیم. حالا بیاییم به قانون سوم نیوتن اینجور نگاه کنیم: یه اسب داریم و یه ارابه، وقتی که اسب شروع به کشیدن ارابه میکنه، ارابه هم طبق قانون سوم نیوتن در جهت عکس شروع به کشیدن اسب میکنه. پس چرا مجموعه اسب و ارابه حرکت می کنن در حالیکه داره دو تا نیروی هم اندازه و مخالف هم اثر می کنه!!!

به نظر میرسه در اغلب موارد مفاهیم به درستی درک نمیشه. چرا که تصور غلط ضرورت گفتن جزئیات باعث میشه چندان نشه برروی ایده های کلی تمرکز کرد ( بگذریم از اینکه اغلب معلمین و اساتید دانشگاه هم خودشون ایده های اصلی رو به درستی بلد نیستن).

شاید اینجا بد نباشه یه باره دیگه خاطرات ریچارد فاینمن (یکی از بزرگ ترین فیزیک دانان قرن بیستم) درباره آموزش در برزیل رو با دقت بخونید.

فکر می کنم آموزش در برزیل خیلی شبیه آموزش در ایران باشه. من می خواستم این نوشته رو ادامه بدم ولی دیدم هر چی من بخوام بگم بهتر از اون رو فایمن گفته. پس توصیه می کنم یکبار دیگه خاطرات فایمن رو بخونید.